ดื่มน้ำเปล่าให้อร่อย

#น้ำมาจากไหน #เส้นโยงใยที่มองไม่เห็น

ถ้าเราตั้งคำถามว่า “น้ำมาจากไหน”

เด็กน้อยหลายคนอาจตอบว่า “มาจากก๊อกน้ำ”
(….แต่คนทำงานอย่างเราอยากรู้ว่าน้ำจะระบายไปไหน และเมื่อไหร่มากกว่า เมื่อเช้านี่ก็ติดหลายชั่วโมงอยู่)

.

ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะเส้นโยงใยที่มองไม่เห็นระหว่างเราและธรรมชาตินั้นบางลงไปทุกวัน

. 

บางทีอาจจะไม่ใช่แค่ธรรมชาติเท่านั้น อาจรวมถึงคนในครอบครัวของเราด้วย
ทุกวันนี้เราใช้เวลาอยู่กับโทรศัพท์มือถือ, Laptop หรือโทรทัศน์ มากกว่าพ่อแม่หรือญาติพี่น้องเราซะอีก 
(ผมเองก็เป็นหนึ่งในนั้น... 555555) 

.

แต่คงจะดีไม่น้อยถ้าการออกแบบของเราจะมีส่วนช่วยให้เส้นโยงใยเหล่านั้นชัดเจนขึ้น

.
สถาปัตยกรรมมีพลังในตัวของมันเองอยู่แล้ว ขึ้นอยู่กับว่าสถาปนิกแต่ละคนจะมีวิธีถ่ายทอดให้คนที่อยู่ภายในได้รับรู้เส้นโยงใยที่มองไม่เห็นนั้นอย่างไร

.

.

“บ้าน” อาจเปรียบได้กับ “ทีวีดิจิตอล” ที่สถาปนิกสร้างช่องมากมายให้เจ้าของบ้านได้เลือกเปิด
แต่อาจจะต่างกันตรงที่เราควรจะคัดสรรร่วมกันกับเจ้าของบ้านแล้วว่า ช่องใดจะมี content ที่ดีสำหรับชีวิตของครอบครัวเขา เช่น 

...ช่องที่พาไปให้สัมผัสกับธรรมชาติ ทั้งต้นไม้, ท้องฟ้า, คลอง, ฝูงนก, สายลม 

...หรือจะเป็นช่องที่พาไปสู่กิจกรรมของครอบครัว เช่น การทำอาหารและกินข้าวร่วมกัน, ดูโทรทัศน์ด้วยกัน, การไหว้บรรพบุรุษ 

...หรือช่องที่เปิดโอกาสให้ได้อยู่กับตัวเอง เช่น การอ่านหนังสือ วาดรูป นอนหลับ เป็นต้น 
.
.

นั่นคือการ “เปิดโอกาส” ให้ทุกคนที่อยู่ในบ้านสามารถเลือกได้ว่าจะอยู่กับอะไรและตอนไหน 
และเป็นการ “เปิดโอกาส” ให้เรารับรู้ถึงความเชื่อมโยงกับสรรพสิ่งทั้งภายในและภายนอกตัวเราเองในขณะเดียวกัน 
ซึ่งหากเราสามารถรับรู้เช่นนี้ได้อย่างสม่ำเสมอแล้ว เส้นโยงใยที่มองไม่เห็นนี้ก็น่าจะชัดเจนขึ้นเป็นลำดับ

.

.

.

และอาจจะชัดเจนขึ้นจนเกิดความตระหนักรู้เข้าไปถึงจิตถึงใจของพวกเราทุกคนได้ว่า 
“น้ำไม่ได้มาจากแค่ก๊อกน้ำ แต่ยังหมุนเวียนอยู่ภายในตัวเราไปจนถึงธรรมชาติทั้งหลายในโลกใบนี้”
 

---------------------------------------------

บ้าน I สาม I ส่วน I หนึ่ง
ริมคลองบางพระ อ.เมือง จ.ตราด